Verra gat það verið

Jæja, þá hefur Helgi Már Barðason fylgst með þingkosingunum héðan úr útlandinu. Margt kom á óvart við úrslitin. Annað ekki.

Sjálfstæðisflokkurinn vann stærri sigur en ég bjóst við. Ég held að Bjarni hafi verið að styrkja sig í sessi og ávinna sér ímynd sem traustur stjórnmálaforingi sem lætur ekki svo auðveldlega glepja sig af leið. Allar tilraunir til að sverta mannorð hans hafa reynst jafn árangursríkar og vatnsskvettur á gæs. Kökubakstur hans og brjóstagjöf Unnar Brár gáfu flokknum mýkri ímynd en áður. Auk þess er víða á ferðinni hið frambærilegasta fólk og eftir að flokkurinn losnaði við Evrópusinnana hefur hann áreiðanlega þjappast dálítið saman.

Vinstri grænir unnu sigur, en ég hélt satt að segja að flokkurinn yrði stærri. Ljóst er þó að persónufylgi Katrínar vegur þyngra en óbeitin sem margir hafa á Birni Val og ámóta fígúrum. Mikið skelfing var gott að hann komst ekki inn. Þá var afar klókt af VG að læsa ímynd stöðnunar, þvergirðingsháttar, þaulsætni og forneskju, þ.e. Steingrím Joð, inni í skáp fyrir þessar kosningar.

Viðreisn vann sigur. Benedikt virkar á mig sem heiðarlegur maður. Hann hefur ekki mikinn kjörþokka og veit það. Hann hefur hins vegar annars konar þokka til að bera og er greinilega skarpgreindur maður. Hann lét t.d. ekki teyma sig ofan í neinar skotgrafir fyrir þessar kosningar, talsmenn flokksins voru hreinir og beinir og uppskáru samkvæmt því.

Framsókn tapaði stórt, aðallega vegna hroka og spillingar, held ég. Það er eftirsjá að Karli, frænda mínum, Garðarssyni, en feginn er ég að þriðji maður flokksins í Norðausturkjördæmi komst ekki að.

Björt framtíð má svo sem vel við una eftir að hafa misst sinn besta þingmann, Brynhildi Pétursdóttur. Útlitið vinnur ekki með Óttari formanni, en ég hef á tilfinningunni að þar fari drengur góður. Björt er líka skynsöm kona og hefur staðið sig vel.

Píratar koma enn fyrir sjónir margra sem hálfgert anarkí og ég held að margir hafi ekki þorað að kjósa þá þegar á hólminn var komið. Auk þess stimplaði flokkurinn sig til vinstri í aðdraganda kosninga, sem ég hygg að mörgum hafi mislíkað og talið að þetta afl ætti að vera æðra slíkri flokkun. Þá var framkoma Birgittu síðustu dagana ekki til þess fallin að draga atkvæðin að. Síður en svo.

Samfylkingin er nánast útþurrkuð. Rjúkandi rúst (annað en Evrópusambandið, hvað sem hver segir). Öðruvísi mér áður brá. Sigríður Ingibjörg og Valgerður eru fádæma leiðinlegar áheyrnar og ekki mun ég sakna þeirra. Auk þess held ég að það hafi verið kominn tími á Össur. Formaður flokksins er óskaplega daufur, því miður álíka litríkur og Austfjarðaþokan. En ég gleðst yfir því að góður kunningi minn, Logi Már, skyldi hljóta kosningu. Þar fer ágætur drengur.

Niðurstaða mín? Eiginlega þessi: Verra gat það verið.

 

Þröngsýnt, ungt fólk

Í fréttum Ríkissjónvarpsins í kvöld var m.a. rætt við tvær ungar stúlkur, sem töldu mikilvægt að unga fólkið færi á kjörstað og greiddi atkvæði, ekki síst vegna þess að eldra fólkið kysi alltaf sama flokkinn, áratug eftir áratug, "af því bara".

Ég legg til að unga fólkið hætti að gera því skóna að við, sem eldri erum, séum svona flokksholl. Þetta er leiðinleg fullyrðing, fordómafull og röng.

Þor

Nú þorir Helgi Már Barðason hvorki að kjósa Bjarta framtíð né Viðreisn, af ótta við að þessir flokkar bindist Pírötum og Vinstri grænum eftir kosningar (og að Indriði H. komist aftur með puttana í skattamálin) :(

Ofmat

Ég, Helgi Már Barðason, er svona frekar á því að bæði Nóbelsverðlaunin og Kári Stefánsson séu eilítið ofmetin...

Gleymska

Ég, Helgi Már Barðason, viðurkenni hér með að hafa gleymt og vanrækt að blogga upp á síðkastið.