Hrafn

Á vappi mínu til vinnu í morgun tók ég eftir hrafni sem sat uppi á ljósastaur og virtist hafa augastað á einhverju framar á veginum. Þegar nær dró sá ég hvar hálfslítraferna af jógúrt lá í götunni. Krummi flaug síðan niður, fékk sér vænan sopa af því sem slest hafði úr fernunni, tók hana loks í gogginn og flaug með hana burt. Væntanlega er fernan nú orðin að smásnifsum, enda greinilegt á háttalagi hrafnsins að honum þótti mjólkurafurðin góð.

Ég hélt satt að segja að svona sóðaskapur heyrði sögunni til og að við Íslendingar værum hættir þeim landlæga ósið að henda rusli frá okkur þar sem okkur sýnist, t.d. út um bílglugga. Maður sem étur morgunmatinn sinn undir stýri á þó trúlega við fleiri vandamál að glíma en sóðaskapinn einan. Og krummi, sem oft er skammaður fyrir draslarahátt, sýndi hér og sannaði að hann getur verið öflugur landhreinsari líka.