Amiríka

Fylgdist fyrir skemmstu með viðtali við Al Gore, fyrrverandi varaforseta Bandaríkjanna, í norska sjónvarpinu. Hann var líkur mörgum öðrum bandarískum stjórnmálamönnum að því leyti að ég var aldrei viss um hvort honum væri full alvara í umhverfisverndarvafstri sínu eða hvort þetta væri hlutverk sem hann væri að leika, einhver hilla sem hann hefði fundið til að láta ljós sitt skína af, nú þegar forsetadraumar hans eru trúlega búnir. Ég fæ hið sama á tilfinninguna varðandi George Bush. Mér finnst hann aldrei einlægur, miklu frekar líkari tiltölulega slöppum leikara sem er að reyna að sannfæra okkur um að hann sé ekki að leika. Gore er reyndar skárri leikari, það má hann eiga, og ég er í rauninni sannfærður um að umhverfisverndin er hans hjartans mál. Það er bara eitthvað í sambandi við bandaríska framkomu sem veldur þessu. Ég man ekki eftir þessu hvað Jimmy Carter varðar (einhver viðfelldnasti maður sem á skjánum sést) svo að þessi þróun gæti hafa byrjað með kvikmyndaleikaranum Ronald Reagan - sem var vitaskuld í essinu sínu í hlutverki forseta Bandaríkjanna og leið alla tíð best í nánd við kvikmyndatökuvélar.

Í sama þætti var Gro Harlem Brundlandt, en þau Gore eru ágætir vinir. Einstaklega viðkunnanleg kona. Veit ekkert hvernig hún stóð sig þegar hún var forsætisráðherra og veit ekkert hvernig hún stendur sig í núverandi embætti, en mikla persónutöfra hefur hún svo sannarlega. Geðþekk, glaðleg, alþýðleg og rökföst.

Nú hefur Hillary Rodham Clinton safnað digrum sjóðum og á eflaust eftir að safna meiru. Hörkukvenmaður. Ég kann líka vel við Obama, helsta keppinautinn hennar, en hann er kannski of ungur og reynslulítill, ég veit það ekki. Það kann að vera kostur líka, að vissu leyti. Guiliani yrði ábyggilega ágætur forseti, en ég verð að játa að ég er alltaf hálfsmeykur við repúblikana. Þeir hafa verið að mála Bandaríkin út í horn á síðustu árum og ég held að þjóðinni veiti ekkert af demókrata núna, eigi hún að eygja möguleika á sæmilegri sambúð við the rest of the world. Það er margt gott í henni Amiríku og sú duglega þjóð þarf, eins og aðrar, að eiga góðan leiðtoga.

 

Athugasemdir

[Svavar Alfreð Jónsson, 3.4.2007 kl. 23:00]

Mér fannst Clinton alltaf koma einkar vel fyrir og illa farið með þann ágæta dreng.