Landgræðsla

Ósköp finnst mér skógrækt og landgræðsla, endurheimt landgæða, fá lítið pláss í kosningabaráttunni núna. Og það er í raun afar einkennilegt, miðað við alla áhersluna sem hin svokölluðu umhverfismál hafa fengið fram að þessu. Þau hafa hins vegar fyrst og fremst snúist um það hvort það eigi að virkja hér eða þar eða ekki, reisa álver hér eða þar eða alls ekki. Menn komast meira að segja upp með að kalla sig græna út á þetta og fá talsvert fylgi. Þvílíkur loddaraskapur.

Til eru þeir sem ekki kæra sig um skógrækt, telja nóg komið og frekari trjáplöntun ógnun við mófuglalíf. Ég er sannfærður um að nóg verður eftir af móunum enn um sinn, enda enginn að tala um að klæða allt landið skógi, sem væri margra alda verk með sama áframhaldi. Heyrðust þessar raddir þegar framræsla mýranna var sem mest? Hún viðgengst raunar enn þó að sums staðar sé verið að klóra í bakkann og fylla upp í skurðina og sárin. Skógrækt er aukinheldur ein besta leiðin sem við getum farið til að draga úr gróðurhúsaáhrifum. Þeir eru líka til sem eru andvígir landgræðslu, hata lúpínu og vilja að landið líti um eilífð út eins og það lítur út núna.

Málið er að það er landinu ekki eðlilegt að líta svona út. Að einhverju leyti eru skemmdirnar náttúrunni að kenna, en aðalskaðvaldurinn er mannskepnan. Við. Og við eigum landinu skuld að gjalda. Það er réttur þess að fá skaðann bættan. Og ekki bætum við skaðann með því að berja okkur á brjóst og segjast vera græn og indæl, bara vegna þess að við viljum hvorki virkjanir né álver. Grænka snýst ekki um það. Hún snýst ekki um valdar öfgar, heldur heilbrigða skynsemi.

 

Athugasemdir

[Björgvin Guðbjartsson (IP-tala skráð) 17.4.2007 kl. 18:25]

Æhh!! Þessi græni litur er bara ekki eins fallegur og þessi blái;).

[Eyjólfur Sturlaugsson, 17.4.2007 kl. 22:11]

Eins og talað úr mínu hjart Helgi.   Þar að auki er ég alveg óhræddur við lúpínuna.

kv.

Eyjólfur Sturlaugsson

[Kristín Björg Þorsteinsdóttir, 18.4.2007 kl. 06:58]

Ég er meðmælt landgræðslu en finnst að við eigum að stíga varlega til jarðar í skóræktinni. Málið er að það er verið að planta gengdarlaust í t.d. sumarbústaðalöndum þar sem fyrir er ágætis lággróður. Þar sem ég þekki mjög vel til er búið að hólfa alveg gullfallegt sumarbústaðaland niður með svona "ég á þetta land" aspar girðingum. Svo eru þessar aspir að eyðileggja allt útsýni yfir ágætlega gróið land, ána fallegu og við sem erum ekki svona skóræktar glöð stöndum varnarlaus. Það er fínt að gróðursetja en umræðan undanfarin ár hefur einhverveginn tekið alla skynsemi af fólki og það sér ekki fyrir hversu há þessi tré verða.

[Helgi Már Barðason, 18.4.2007 kl. 09:19]

Já, til eru sumarbústaðaeigendur sem eru alveg kafli út af fyrir sig og erfitt við slíka fugla að eiga. Ég átti fremur við starf skógræktarfélaga og áhugahópa, landgræðsluskóga, Húsgull, og hvað þetta heitir allt saman. Skipulagða skógrækt, sem sagt, í nokkuð stórum stíl. En það er rétt hjá þér, Kristín, að það má ekki sleppa fólki lausu hvar sem er, jafnvel þótt það þykist eiga landið.