24.4.2007 | 08:18
Gott mįl
Börn eru stundum óttalegir gikkir, eins viš fulloršna fólkiš raunar lķka. Ungur fręndi konunnar minnar er žó ekki ķ žessum hópi eins og glöggt kom fram žegar hann var ķ heimsókn hjį okkur um daginn. Börnin voru aš horfa į sjónvarpiš og langaši ķ eitthvaš aš narta ķ, eins og gengur. Ašeins ein tegund af nasli var til į bęnum og viš spuršum drenginn hvort hann boršaši žessa įkvešnu tegund. ,,Jį, jį," svaraši drengur, ,,ég borša öll snökk!"