Geðvonska

Agnes Bragadóttir skrifar ágætan pistil í Morgunblaðið í dag þar sem hún kemur til varnar afgreiðslufólki í stórmörkuðum, sem má stundum þola alls kyns ókurteisi og jafnvel dónaskap af verstu gerð frá viðskiptavinum sem farið hafa öfugum megin fram úr. Við bróðir minn urðum einmitt vitni að slíkum atburði fyrir fáeinum dögum. Kona nokkur var ekki ánægð með ástand grænmetisins á staðnum og jós svoleiðis skömmunum og svívirðingunum yfir kassastúlkuna að hún fór á endanum að gráta og hljóp burt. Verslunarstjórinn tók við afgreiðslunni og tjáði okkur að þetta væri því miður ekkert einsdæmi.

Nú veit ég ekki hvað hefur angrað konugreyið sem kunni sig ekki. Kannski var hún á einhverju (það er víst ekkert einsdæmi heldur), kannski var bakverkurinn að drepa hana, kannski var sonurinn byrjaður að drekka og dópa aftur, kannski var karl hennar að missa vinnuna. Það skiptir engu máli. Kassadaman á ekki sök á því að einhver kálhausinn reynist ekki fæddur í gær. Okkur ber að sýna starfsfólki verslana þá sömu virðingu og kurteisi og við ætlumst til að fólk sýni okkur. Ég vona innilega að blessuð konan leiti sér hjálpar sem fyrst svo að hún megi í framtíðinni beina reiði sinni í rétta átt og verði sér ekki oftar til skammar.

Annars er hegðun Íslendinga í stórverslunum svolítið skemmtilegt rannsóknarefni. Margoft hef ég lent í því að gamlar vinkonur hittast á ganginum milli rekkanna og taka tal saman þannig að stífla myndast fyrir aftan þær og aðrir kúnnar komast hvorki lönd né strönd. Stundum gleymir fólk einhverju og stekkur þá allt í einu frá kerrunni sinni, þar sem hún stendur á miðjum ganginum, þannig að allt verður stopp. Einu sinni varð ég vitni að því að maður nokkur reiddist svo yfir svona kerrukæruleysi að hann þeytti henni alveg yfir í hinn enda verslunarinnar í bræði sinni.

Svo er það kapítuli út af fyrir sig hvernig við skiljum við kerrurnar. Elskurnar mínar, fyrst við nennum að drösla kerrunum alveg út að bíl gætum við þá ekki mögulega nennt að drösla þeim aftur til baka? Eða að minnsta kosti að næstu kerrurennu? Ég held að fólk geri sér enga grein fyrir því hvílíkum skemmdum kerrurnar geta valdið á bílum. Kannski er því bara alveg sama - hvað varðar það svo sem um annarra manna bíla? Ég held, svei mér þá og því miður, að seinni tilgátan mín sé hreint ekki ósennilegri en sú fyrri. Við Íslendingar erum nefnilega svoddan óttalegir hálfvitar.

Athugasemdir

[Björgvin Guðbjartsson (IP-tala skráð) 26.4.2007 kl. 07:14]

Þetta er það sama og ég hef alltaf sagt. Íslendingar er óttalegir háfvitar.

það má rökstyðja á margan hátt en ég læt þinn pistil hér bara  standa án frekari útskýringa.

[Eyþór Ingi Jónsson (IP-tala skráð) 26.4.2007 kl. 08:05]

Ég er sammála því sem þú skrifar í þessum pistli, Helgi.  Svo er rannsóknarefni hvernig fólk hagar sér á bílastæðum fyrir utan stórmarkaðina, sérstaklega fyrir utan Bónus.  Stressið, frekjan og dónaskapurinn ætlar suma að drepa. Svo er merkilegt hversu mikið ungt og hraust fólk leggur á sig til að geta lagt bílunum alveg upp við verslunina.  Maður sér oft fólk hringsóla mínútum saman til að bíða eftir stæði við verslunina, eyða svo jafnvel löngum tíma í að troða sér í þröngt stæði, á meðan laus stæði eru kannski 20 metrum frá.  Ég hef fylgst með þessu þegar ég hef setið í bíl fyrir utan Bónus, og mér þykir þetta eiginlega fyndið.  Svo á fólkið í erfiðleikum með að komast aftur úr stæðunum því það eru svo margir að hringsóla við verslunina og þeir gefa sko engum séns