Hlussur

Vaknaði í morgun við lóusöng (ég bý í jaðri bæjarins - ennþá). Þvílík dásemd. Ég ætlaði aldrei að tíma að fara á fætur. Hugsaði mikið um hvað lífið væri nú annars yndislegt þegar öllu er á botninn hvolft.

Mætti svo nokkrum hunangsflugum á leið minni til vinnu. Stórum, feitum hlussum. Þær voru svolítið ráðvilltar, blessaðar og vissu greinilega ekki alveg hvert ferð þeirra var heitið í tilverunni, en það á nú allt eftir að skýrast. Ótvírætt merki vorsins. Við hunangsflugurnar höfum unnið mörg garðverkin saman í áranna rás. Þetta eru mikil sómadýr og suðið í þeim alveg sérlega vinalegt.