Mary

Var að hlusta á disk sem ég keypti mér nýlega, safndisk með lögum bandarísku sálarsöngkonunnar Mary Wells. Keypti hann af hálfgerðri rælni, vissi fátt annað um Mary en að hún hafði sungið lagið "My Guy" hér í gamla daga. Ómótstæðilegt lag, enda kom upp úr kafinu að diskurinn er hinn dásamlegasti. Ekki er verið að flikka neitt upp á upptökurnar eins og nú er til siðs heldur gamli hljómurinn látinn halda sér eins og hægt er. Ekki spillir fyrir að diskinum fylgir fínasti bæklingur með miklum upplýsingum um lögin og söngkonuna. Mary Wells lést fyrir aldur fram fyrir allmörgum árum.

Ég hef keypt nokkra svona diska á undanförnum árum, þ.e. diska sem fást á góðu verði en enginn virðist kaupa nema sérvitringar eins og ég. Oft renni ég blint í sjóinn, þekki e.t.v. eitt eða tvö lög með flytjandanum en veit lítið meir. Margir þessara listamanna hafa komið mér ánægjulega á óvart og eru í miklu uppáhaldi hjá mér. Má þar nefna Barböru Lewis, Jimmie Rodgers, Billy Fury og Dido.

Senn líður að því að tónlistarþátturinn minn litli á Rás 1, Pipar og salt, heyri sögunni til. Honum verður a.m.k. gefið frí í sumar og svo veit enginn hvað haustið ber í skauti sér. Ég er alls ekki ósáttur við fríið, enda allt annað en auðvelt að halda úti svona þætti þótt lítill sé. Það er hins vegar óskaplega gaman. Og Pipar og salti á ég öðrum þræði því að þakka að ég fór að kaupa geisladiska á ný, en um tíma var ég eiginlega hættur að hlusta á tónlist. Nú nýt ég þess að hlusta á vandað efni - af geisladiskum og vínýlplötum. Börnin mín eru mikið áhugafólk um dægurtónlist, nýja jafnt sem gamla, og hafa sérstaklega gaman af að fylgjast með mér fást við plötuspilarann.

Það gleður mitt gamla hjarta að nú skuli aftur fást plötuspilarar. Víða erlendis rokseljast LP-plötur. Hringrás tilverunnar lætur ekki að sér hæða.