Söfn

Um helgina verður efnt til átaks á Akureyri sem snýst um það að fá Akureyringa til að heimsækja söfnin sín og aðra merka staði, gerast ferðamenn í heimabæ. Þetta mun hafa verið reynt í Reykjavík með góðum árangri. Þegar ég sá þetta auglýst lá við að ég roðnaði af skömm. Í sum safnanna hef ég ekki komið árum saman og í nokkur þeirra hef ég aldrei komið! Hef þó eytt samtals 23 árum ævi minnar á Akureyri. Við svo búið má ekki standa og ég vonast til að geta tekið mér tak um helgina og heimsótt söfnin. Ég er reyndar lítill safnamaður svona yfirleitt og hef t.d. aðeins heimsótt örfá af söfnum höfuðborgarinnar.

Svo fór ég að hugsa um að eiginlega skyti þetta safnaátak skökku við og í því væri næstum fólginn tvískinnungur. Fyrir mörgum árum var Náttúrugripasafninu á Akureyri nefnilega pakkað niður í kassa og þar er það enn, eftir því sem ég best veit. Það liggur við að mér finnist að varla sé hægt að bjóða upp á safnadag fyrr en þessi mál eru komin í lag. Og hvað veldur þessu eiginlega? Er þa stefna yfirvalda að safnið verði um aldur og ævi í kössum? Hér með er lýst eftir Náttúrugripasafninu á Akureyri.