Samtíningur

Úrslit kosninganna voru nokkuð merkileg. Gaman var að horfa og hlusta á formennina í Sjónvarpinu áðan, það var eins og í suma væri kominn einhver svefngalsi og þeir Jón og Ómar tóku meira að segja lagið saman. Það verður spennandi að fylgjast með atburðum næstu daga, einnig því hvort útstrikanir reynast nægilega margar til að gera Árna og Birni einhvern grikk að ráði.

Skondið að Ellert B. Schram skyldi detta inn en mér finnst það svolítið ánægjulegt. Hef alltaf haft þá trú að þar fari drengur góður. Láru Stefáns virðist ekki ætlað að sitja á þingi, a.m.k. ekki um sinn, öfugt við Kristin H., sem hefur níu líf eins og kötturinn - og það styttist í að flokkarnir, sem hann hefur setið á þingi fyrir, verði jafn margir og lífin.

Og svo er það nöldur dagsins: Það fer mjög í taugarnar á mér þegar talað er um hin og þessi fylki Bandaríkjanna. Nafn landsins, Bandaríkin, ætti að segja það sem segja þarf. Bandaríkin heita Bandaríkin en ekki Bandafylkin vegna þess að þau eru samband ríkja, ekki fylkja. Aftur á móti eru fylki víða annars staðar, t.d. í Kanada.

Lýkur þar reiðilestri vorum og léttara hjal í augsýn.

Þegar sjónvarpsmenn voru að reyna að pumpa leiðtogana um viðræður og fá upp úr þeim hvort eitthvert makk væri í gangi datt mér í hug vísa sem ég heyrði einu sinni. Mér var sagt að bónakona ein hefði ort hana þegar hún sá karl sinn laumast út í fjós til að eiga ástarfund við mjaltakonuna. Kannski er eitthvað svipað á seyði í pólitíkinni núna?

Arkar karlinn út í fjós

Ingibjörgu að finna.

Ekki þarf hann ætíð ljós

til útiverka sinna.

 

 

 

Athugasemdir

[Eyjólfur Sturlaugsson, 15.5.2007 kl. 20:02]

Skratti liðleg vísa.