Suðurnesin

Ég hef alltaf kunnað vel við mig á Suðurnesjunum og veit ekki af hverju. Mér finnst Reykjanesskaginn afskaplega fallegur, en líkt og mörg önnur landsvæði verður hann ekkert ýkja smart í þoku og dumbungi eða roki og rigningu. Hið sama má t.d. segja um Mývatnssveit, en bæði svæðin eiga það sameiginlegt að í góðu veðri er vandfundið fegurra land. Kannski hafa genin eitthvað að segja í sambandi við kærleika minn til Reykjanessins, ég veit það ekki, en langafi var úr Leiru. Því miður eru mörg herrans ár síðan ég hef gefið mér tíma til að skoða Reykjanesskagann en vonandi auðnast mér að bæta úr því í sumar eða á næsta ári. Með Suðurstrandarvegi verða til nýir möguleikar þegar þar að kemur og ég vona að í framtíðinni komi vegtenging milli Hafna og Sandgerðis um Ósa. Ég held að úr því yrði skemmtileg, lítil hringleið.

Ég á leið um þessar slóðir á næstu dögum en hef því miður ekki tíma til að stansa. Gef mér sennilega ekki einu sinni tíma til að heilsa upp á hana Barböru vinkonu mína í Kapellunni, en hana fannst mér alltaf notalegt að hitta á árum áður þótt ekki sé ég kaþólskur. Ég vona að hún standi þar enn.