Það er vor

Það var ekkert vor að sjá í veðurkortunum hjá henni Kristínu í Sjónvarpinu áðan. Áfram kalt hér nyrðra og snjórinn ekkert á förum.

Á þessum árstíma langar mig alltaf að búa í útlöndum. Í einhverju góðu landi þar sem vorið kemur á vorin, en ekki um mitt sumar.

Vona bara að þetta tákni að vorið komi hægt og jafnt. Að við sleppum við árans maíhretin sem hafa verið fastur liður á undanförnum árum. Ég hef nefnilega engan smekk fyrir vorhretum.

Raunar hefur veðrið verið ákaflega fallegt undanfarna daga og vikur. Bjart og stillt. Það vantar bara fáeinar gráður til að geta kallast vorblíða.

Þetta minnir mig á konuna sem sagði frá því í útvarpinu fyrir nokkrum árum að hún hefði verið orðin stálpuð þegar hún uppgötvaði að faðirvorið nefndist faðirvorið en ekki þaðervorið. Alla sína bernsku hafði hún haldið að bænin góða byrjaði á orðunum "Það er vor".

Já, það er vor. Skítt með kuldann og snjóinn. Almanakið segir að það sé vor og þá skal vera vor. Og hananú.