Hinn eini sanni seppi

Á níunda áratugnum vann ég nokkur sumur á leiklistardeild útvarpsins, eins og hún hét þá, og man að eitt leikritið sem ég færði til spjaldskrár hér „Hinn eini sanni seppi“. Ekki man ég neitt um þetta leikrit, en annað verk var eftir Tom Stoppard og hét „The Dog It Was That Died“ eða „Það var hundurinn, sem varð undir“. Ég man líka eftir leikritinu Frost á stöku stað, en sá Frost var enginn annar en lögregluforinginn ágæti. Svo má ég ekki gleyma eigin afrekum á sviði útvarpsleiklistar, en ég sagði nokkrar setningar í leikriti sem hét „Gráir hestar“. Leikstjóri var Erlingur E. Halldórsson, bróðir Baldvins, sem nú er nýlátinn. Með mér í þessu fína verki voru stór nöfn - Sigríður Hagalín, Þorsteinn Gunnarsson, Anna Kristín Arngrímsdóttir og fleiri.

Mér varð allt í einu hugsað til rakka, hesta og fleiri dýra eftir ævintýrið um hann Lúkas, sem reyndar stendur enn. Skelfileg múgsefjun og hroðaleg upplifun fyrir aumingja piltinn sem lenti í því að vera sakaður um hundsdráp og fá yfir sig líflátshótanir og hvaðeina. Þetta er bara eins og í amerískri hasarmynd. Dómstóll götunnar lætur ekki að sér hæða. Og lætur sér ekki segjast heldur. Það er á svona stundum sem ég skammast mín svolítið fyrir að tilheyra mannkyninu.

Athugasemdir

[arnar valgeirsson, 17.7.2007 kl. 22:04]

hver var það aftur sem sagðist þykja meira og meira vænt um hundinn sinn eftir því sem hann kynntist fleira fólki... en eftir hvern var hinn eini sanni seppi?? og ef það var erlent, hvað hét það á frummálinu?

en það er ekki gott að eiga heima á stökustað, alltaf él eða frost.

[Helgi Már Barðason, 18.7.2007 kl. 10:41]

Ég fór að kanna málið og þá kom í ljós að Hinn eini sanni Seppi er líka eftir Tom Stoppard, en hvuttar eru honum greinilega hugleiknir. Það heitir á frummálinu The Real Inspector Hound.