Slátur var það, heillin

Inga Eydal fær verðlaun, koss á kinn næst þegar við hittumst, fyrir að giska rétt á merkingu orðsins "galsapylsa" sem undirritaður rakst á í Íslenskri orðabók við leit að einhverju allt öðru. Þetta er sumsé lifrarpylsa. Ekki veit ég ástæðu nafngiftarinnar og ekki finn ég nein dæmi um notkun orðsins við lauslega athugun, en ekki hef ég orðið var við að sláturneysla kalli fram neinn sérstakan galsa í mér eða minni fjölskyldu. Mér dettur helst í hug að einhverjum börnum hafi á árum áður boðið við lifrarpylsu eða ekki getað hugsað sér að snæða neitt sem búið var til úr lifur, og þess vegna hafi einhver mætur bóndi eða húsfreyja fundið upp þetta ágæta heiti. ,,Hvað er í matinn, mamma?" ,,Það er galsapylsa, heillin, með kartöflum og jafningi." ,,Vá, frábært!" Þetta hljómar einfaldlega svo miklu betur að ég er að hugsa um að leggja til við (hitt) yfirvaldið á heimilinu að þessu orði verði dengt í almenna notkun hér á bæ. Og nú þarf eg bara að finna eitthvert gott orð yfir blóðmör!